Onde só alumean as luces do materialismo que nos cegan.
Alá onde a cobiza e a xenreira nos queren embriagar para non sentir.
Naqueles espectáculos barulleiros que nos volven xordos.
En pucheiros nos que ferven sinsabores de amargura e resentimento.
Onde a nosa pel so recibe asperezas, frío e dor deixándonos impasibles ó tacto.
Daquela, non esperamos.
Iremos pois onde nace a sinxeleza,
nun berce cheo de pallas,
no que repenican axóuxeres de ledicia e humildade,
onde o noso corazón sinte o verdadeiro AMOR.
Alí, ESPERAMOS!